mavi korkutur mu insanı. bu kadar mavi olduğunda? belkiler fazla gelmeye başlar mı hiç. sorular mı getiriyor bizi buraya. soru işaretleri bile yok oysa. hep sorular vardı aklımızda. dillendirdiğimiz doğruları görüyorduk. usulca geçiyorlardı hayatımızdan. sesleri az duyuluyordu. maviydiler. bağırmalarını istiyorduk bazen. bazen öylece durup bakmalarını. tamam deyip geçiştirmeyi umuyorduk. sonra koyulaşmaya başlıyordu mavi. rahatsız etmiyordu ama.. düşündürüyordu. şimdiye kadarki bakışlar gökyüzüne. bu kadar mavi miydi? görmek istediğini mi görüyor insan. belki de.
puce böyle pasta yapmayı nerden öğrendi?
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilonları mavi yapan neyse o ben değilim. hepsi güzel hepsi geçici hepsi var. ne dediğimi bilmiyorum. gitmek istemiyorum artık.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil